Wat is een conditiemeting NEN 2767?
Inspectie volgens NEN 2767. Conditiemeting van bouw- en installatiedelen.
Een zintuigelijke inspectie van bouwdelen
De NEN 2767-methodiek betreft een zintuiglijke inspectiemethodiek van bouwdelen en installatiedelen, waarbij er gebruik mag worden gemaakt van eenvoudige hulpmiddelen. In de praktijk ontstaat nog wel eens het misverstand dat het een visuele inspectie betreft. Dit is niet juist. De term is bewust veranderd in 'zintuiglijk', zodat een inspecteur bijvoorbeeld de mantel van een CV-ketel mag verwijderen om de inwendige componenten te inspecteren.Het doel van de methodiek is om op een eenduidige en uniforme wijze de technische conditie van bouwdelen te bepalen, op basis van waargenomen gebreken tijdens een inspectie. De conditie van een bouwdeel wordt weergegeven op een schaal van 1 tot en met 6, waarbij conditie 1 de best mogelijke conditie is en 6 de meest slechte conditie.
De geschiedenis van de NEN 2767 methodiek
De NEN 2767-methodiek is afgeleid van de House Condition Survey uit het Verenigd Koninkrijk. Met behulp van de House Condition Survey-methode is een inspecteur in staat om informatie te bemachtigen over de technische staat van een huis. Aan het eind van de jaren ’70 is de ‘inspectiemethode conditiemeten’ in Nederland geïntroduceerd. De inspectiemethode conditiemeten is verder ontwikkeld in het vastleggen van gebreken en op een eenduidige wijze de technische staat van een gebouw te kwalificeren. Dit omdat het toenmalige ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM) een periodiek onderzoek deed naar de technische staat van gebouwen.In 2002 hebben de Rijksgebouwendienst en de NEN het initiatief genomen om het conditiemeten vast te leggen in een norm. De eerste druk van de norm NEN 2767 is in september 2006 verschenen.
Tot 2015 zijn de verschillende NEN 2767-normen voor gebouwen en infrastructuur gescheiden van elkaar ontwikkeld en toegepast. In de nieuwe versie uit 2017 zijn de bestaande normdelen NEN 2767-1 (gebouwen) en NEN 2767-4-1 (infrastructuur) verwerkt tot één integrale norm: NEN 2767-1 Conditiemeting gebouwde omgeving. In totaal bestaat de NEN 2767 uit de volgende drie onderdelen:
Hoe wordt de conditie van bouwdelen berekend?
De NEN 2767-1 bepaalt de conditiescore van een bouwdeel op basis van de ernst, intensiteit en de omvang van de gebreken. Indien een bouwdeel onderhevig is aan één gebreken, dan kan de conditie worden afgelezen in de conditiekaart. Is een bouwdeel onderhevig aan meer dan één gebrek, dan is één van de volgende drie situaties van toepassing:1. De verschillende gebreken bevinden zich op exact dezelfde locatie van het geïnspecteerde bouwdeel. De situatie die ontstaat is dat de gebreken feitelijk op elkaar gestapeld zijn. Het gebrek dat leidt tot de slechtste conditiescore is in dit geval leidend.
2. De geconstateerde gebreken zijn van dezelfde ernst en intensiteit en bevinden zich op verschillende locaties van het geïnspecteerde bouwdeel. De conditie wordt in deze situatie bepaald door de omvang van de betreffende gebreken bij elkaar op te tellen. In de matrix kan vervolgens worden afgelezen wat de conditiescore is van het bouwdeel.
3. Op het moment dat situatie 1 en 2 niet van toepassing zijn, dan geldt situatie 3. Bij situatie 3 wordt de conditie bepaald door middel van de aggregatiemethode. Deze rekenmethodiek staat beschreven in bijlage B van de NEN 2767-1
De verouderingskromme als vangnetconstructie
Indien een bouwdeel niet op basis van waar te nemen gebreken of slijtage is te beoordelen en het betreft een aan (niet te beoordelen) slijtage onderhevig bouwdeel, dan kan de conditiescore (in uiterste gevallen, bij wijze van vangnet) worden bepaald op basis van de leeftijd/ouderdom van het bouwdeel. In onze blog 'de verouderingskromme uit de NEN 2767' gaan wij dieper in op de verouderingskromme en het gebrek 'verval'.bron: NEN 2767 versie 2017
Van Alfen Ingenieurs | G.O.E.D. bekeken!